LEGENDY. Część 11
O PÅ‚askim Wzgórzu i biaÅ‚ym źrebaku
Po obu stronach Å›cieżki prowadzÄ…cej z Chwalimierza przez tak zwanÄ… górkÄ™ granicznÄ… do Åšrody ÅšlÄ…skiej znajdowaÅ‚y siÄ™ kiedyÅ› gÄ™ste chaszcze. PrzechodzÄ…cy tamtÄ™dy wÄ™drowcy ciÄ…gle sÅ‚yszeli jakieÅ› haÅ‚asy, tak jakby coÅ› tam biegaÅ‚o. Dlatego też górka ta szybko otrzymaÅ‚a nazwÄ™: Huscheberg1, która pozostaÅ‚a do dzisiaj. Obecnie zaroÅ›la te caÅ‚kowicie zanikÅ‚y i tylko jeden duży krzew Å›wiadczy o dawnym istnieniu potężnych krzaków. Opowiada siÄ™ też, że w tym miejscu o póÅ‚nocy pojawia siÄ™ biaÅ‚y źrebak pozbawiony gÅ‚owy, który może „opÄ™tać” przechodnia i go przeÅ›ladować. Dlatego bardziej bojaźliwi ludzie wybierajÄ… teraz okrężnÄ… drogÄ™, szosÄ….
1 Huscheberg jest nazwÄ… góry (wzgórza) powstaÅ‚Ä… od niemieckiego czasownika huschen – wybiegać, przebiegać, przemykać. Nazwa ta jako wÅ‚asna, jest praktycznie nieprzekÅ‚adalna, dlatego też w tytule użyto nazwy polskiej, czyli PÅ‚askie Wzgórze. Ta z kolei zostaÅ‚a nadana w 1954 r., kiedy to wyszÅ‚o zarzÄ…dzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie przywrócenia i ustalenia urzÄ™dowych nazw obiektów fizjograficznych Dolnego i Górnego ÅšlÄ…ska. Tak też podaje Sownik etymologiczny nazw geograficznych ÅšlÄ…ska z 1988 r.
TÅ‚umaczenie: Grzegorz Borowski – dyrektor Muzeum Regionalnego w Åšrodzie ÅšlÄ…skiej
oraz Aleksandra Nabożny – lektorka jÄ™zyka niemieckiego i germanistka (na podstawie: P. Baumgart, „Sagen und Erzählungen aus dem Kreise Neumarkt”, Neumarkt 1937)
Ilustracja: Małgorzata Bogucka