O Płaskim Wzgórzu i białym źrebaku
Po obu stronach ścieżki prowadzącej z Chwalimierza przez tak zwaną górkę graniczną do Środy Śląskiej znajdowały się kiedyś gęste chaszcze. Przechodzący tamtędy wędrowcy ciągle słyszeli jakieś hałasy, tak jakby coś tam biegało. Dlatego też górka ta szybko otrzymała nazwę: Huscheberg1, która pozostała do dzisiaj. Obecnie zarośla te całkowicie zanikły i tylko jeden duży krzew świadczy o dawnym istnieniu potężnych krzaków. Opowiada się też, że w tym miejscu o północy pojawia się biały źrebak pozbawiony głowy, który może „opętać” przechodnia i go prześladować. Dlatego bardziej bojaźliwi ludzie wybierają teraz okrężną drogę, szosą.
1 Huscheberg jest nazwą góry (wzgórza) powstałą od niemieckiego czasownika huschen – wybiegać, przebiegać, przemykać. Nazwa ta jako własna, jest praktycznie nieprzekładalna, dlatego też w tytule użyto nazwy polskiej, czyli Płaskie Wzgórze. Ta z kolei została nadana w 1954 r., kiedy to wyszło zarządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw obiektów fizjograficznych Dolnego i Górnego Śląska. Tak też podaje Sownik etymologiczny nazw geograficznych Śląska z 1988 r.
Tłumaczenie: Grzegorz Borowski – dyrektor Muzeum Regionalnego w Środzie Śląskiej
oraz Aleksandra Nabożny – lektorka języka niemieckiego i germanistka (na podstawie: P. Baumgart, „Sagen und Erzählungen aus dem Kreise Neumarkt”, Neumarkt 1937)
Ilustracja: Małgorzata Bogucka